در خانه اگر کس است...

عطاالله مهاجرانی مطلبی نغز نوشته است،‌ که خواندنش می ارزد: 

آیه الله صافى در زمانى که دبیر شوراى نگهبان بود، شوراى نگهبان را به دور از امواج و تلاطم هاى سیاسى روز نگاهداشت. به تعبیر ایشان وجه قدسى شوراى نگهبان حفظ شد. آیه الله جنتى که البته دانش و تسلط فقهى ایه الله صافى را هم نداشته و ندارد. بیشتر چهره اى سیاسى به خود گرفت. جهت گیرى سیاسى او به برخى اعصا و دبیرخانه شوراى نگهبان تسرى یافت. به هر دلیل بر خلاف دوران امام که فقهاى شوراى نگهبان از جامعیتى بر خوردار بودند. در دوران پس از ایشان، شوراى نگهبان در یک اردوى سیاسى قرار گرفت.
کاش آن چه را که آیه الله صافى محرمانه به آقایان فقها و حقوقدانان اظهار داشته اند، منتشر مى شد. تا مردم ما ببینند. وقتى ایشان از رعایت قانون و عرف سخن مى گویند، تفسیرشان چیست؟
چرا عرف را در کنار قانون قرار داده اند؟ چرا نگران تضعیف نظام هستند؟
واقعیت این است، که در این روزهایى که گذاشت شاهد شتابزدگى مقام محترم رهبرى در سه مرحله بودیم:
اول: صدور بیانیه، در روز ۲۳ خرداد ماه، و اعلام جشن پیروزى احمدى نژاد در میان بهت ملت ایران. گویى ایشان توجه نداشتند که آن موج جمعیت شگفت انگیز آمد تا احمدى نژاد برود نه این که بماند.
دوم: تهدید مردم و تفسیر حضور مردم به زور آزمایى خیابانى. ایشان از یاد برده بودند که چنین زورآزمایى را قانون اساسى به رسمیت مى شناسد و در همه جاى جهان وسیله اعلام نظر مردم است.
سوم: شتابزدگى در سرکوب مردم.و نشان دادن مشت آهنین و شلیک گلوله.
این شتابزدگى ها مانع از این شد که سخن ایشان به عنوان فصل الخطاب تلقى شود و قبول عام یابد. قرآن مجید این واژه را تنها یک بار به کار برده است. مى گوید، بنیان حکومت داوود را محکم گردانیدم و به او حکمت و فصل الخطاب اعطا کردیم. آتیناه الحکمه و فصل الخطاب؛ در تعبیر قران مجید فصل ا لخطاب متکى بر حکمت مى روید و مى بالد. حکمت همان چیزى است که دل و خرد انسان ها را قانع مى کند. در حقیقت قرآن مجید یک مثلثى را تصویر مى کند: تحکیم حکومت ، حکمت، فصل ا لخطاب .
ایه الله خامنه اى فصل الخطاب را بر مبناى نظریه نصر بالرعب متکى کردند. این ترکیب کارساز نیست
مثلث ایه الله خامنه اى: اقتدار، نصر بالرعب و فصل الخطاب است.
یک حرف بس است....